سپهری؛ وارث آب و خرد و روشنی پانزدهم مهر سالروز تولد شاعر و نقاش معاصر سهراب سپهری است که شهرت و نامداری و اعتبارش فراتقویمی است. سپهری نمونه اعلای هوشمندی و درک و دریافت‌های شاعرانه در روزگار ماست که توانست به حد اعلای ماندگاری و تاثیر‌گذاری برسد به گونه‌ای که منتقدان سی سال پیش او اکنون در نقد و تحلیل شعرش داد سخن می‌دهند. برجسته‌ترین ویژگی شخصی سهراب گوشه‌گیری و انزوای معنی‌دار او و بهترین منش اخلاقی‌اش صداقت و مهم‌ترین کارکردش در شعر هنجارگریزی و خلاف‌آمد‌سازی‌های هنرمندانه است. در شعر‌های جاندار و تاثیرگذارش مثل صدای پای آب ، این هر سه مشخصه فردگرایی عارفانه و صداقت و هنجارگریزی به نمود می‌رسد. آنها که سهراب را لباس آبی و ریش بلند و گیاه‌خواری شناخته‌اند، در واقع خود را از مولفه‌های ریشه‌دار و معنی‌برانگیز که یاد کردیم، محروم کرده‌اند. رسالت سهراب در پیام‌رسانی شعر، بازگشت دادن انسان به اصالت کاهگلی و گریز از آهن و سیمان و استشمام عطر علف در دوری از شهرهای دودگرفته است چیزی که هر روز نیاز به آن بیشتر احساس میشود. یادکرد از سهراب سپهری؛ گرامی‌داشتن نازک‌دلی و داشتن چینی نازک تنهایی بر طاقچه احساس و بد نگفتن به مهتاب و فقه نخواندن پای کمیاب‌ترین نارون روی زمین است.
سهراب منبع
درباره این سایت